Op weg naar een operatie worden de jonge patiënten door de 160 meter lange verbindingsbrug vervoerd. Dit is een bijzondere belevenis: ze zijn getuigen van een betoverend kleurenspel. De staalconstructie – bekleed met gekleurde glaspanelen – is nauwelijks zichtbaar. Het interieur heeft een lichte afwerking. Door deze uitvoering is de ervaring maximaal: de patiënten gaan als het ware door een regenboog heen.
Fotografie: Ronald Tilleman, Sybren Lempsink
Functie:
Verbindingsbrug tussen twee ziekenhuizen
Opdrachtgever:
Bestuur Prinses Máxima Centrum
Locatie:
Utrecht
De verbindingsbrug meandert tussen de tweede verdieping van het Prinses Máxima Centrum voor kinderoncologie en het Wilhelmina Kinderziekenhuis. De verbindingsbrug fungeert niet alleen als een schakel tussen de operatiekamers in het ziekenhuis en de zorgafdelingen in het kinderoncologisch centrum, maar maakt ook buizenpost tussen de laboratoria van beide instellingen mogelijk. Zo kunnen zij goed gebruikmaken van elkaars faciliteiten.
De meanderende vorm is bewust gekozen voor de verbindingsbrug. De te overbruggen afstand lijkt kleiner. Het geeft – samen met de gekleurde glaspanelen – de brug een (menselijke) maat en een ritme mee. De architectuur manifesteert zich hier optimaal. Het plafond lijkt te zweven. Storende elementen, zoals installaties, zijn in de staalconstructie weggewerkt.
De verbindingsbrug, die onder meer over een trambaan loopt, wordt door een minimaal aantal slanke pijlers ondersteund. Hierdoor worden de verkeersstromen nauwelijks gehinderd.
Landschapsarchitect:
Bureau BplusB
